Friend

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست	آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست
خوش میدهد نشـــان جلال و جمال یار	خوش میکند حکایت عزّ و وقار دوست
دل دادمـــش بمژده و خجلت همی برم	زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست
شــــکر خدا از مدد بخت کار ساز	بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست
سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار	در گردشند بر حســب اختیـــار دوســت
گر باد فتنه هر دو جهان را بهم زند	ما و چراغ چشـــم و ره انتظـار دوست
کحل الجواهری بمن آرای نسـیم صبح	زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست
ماییم و آستـانه ی عشـــــق و سر نیاز	تا خواب خوش کرا بَرَد اندر کنار دوست
دشمن بقصد حافظ اگر دم زند چه باک	منّت خدای را که نـِیَـم شرمسار دوست