ازدواج، پذیرفتن تعهدی برای آغاز یک زندگی تازه و بودن در کنار کس دیگری، است که هر یک از دو نفر را ملزم می دارد در این زندگی تازه همانگونه که به خواسته های خود توجه می کنند خواسته های طرف مقابل را که به بودن با او احساس امنیت و آرامش میکنند، در نظر بگیرند و در این زندگی تازه ی دو نفری، هر یک از این دو نفر، میخواهد به خواسته های شخصی خود در عرصه اجتماعی، با پشتیبانی نفر دیگر این زندگی تازه، برسد. این زندگی تازه که بنیان آن را دو نفر تشکیل میدهند اگر بدون عشق متقابل این دو به یکدیگر باشد، بی مفهوم و بی محتوا است و خیلی زود در گذر زمان محو می شود و آن دو نفر دیگر هیچ احساس مسؤولیت و تعهدی نسبت به آن (زندگی مشترک) ندارند. در واقع زندگی مشترک زندگیی است که هر یک از دو بنیانگذاران آن باید این واقعیت و حقیقت را در نظر داشته باشند که این یک زندگی است در کالبد دو عاشق که بودن هر دوی آنها این زندگی را معنا می بخشد و بدون بودن نفر دوم و یا علاقه متقابل، این زندگی هیچ معنا و مفهومی ندارد.
No comments:
Post a Comment