فروردینگان خجسته باد

روز نوزدهم هر ماه «فروردين» نام دارد و نوزدهم فروردين جشنی برگزار میشود، به نام «فروردينگان» كه به آن «فرودگ» نيز میگويند. «فروردين» به معنای «فروهرها» و ماه فروردین اصلا ماه فروهرها و اين جشن در تجليل از فروهرهاست. فروهر (Frawahr) كه صورت اوستايی آن فروشی (Fravashi) و صورت پارسی باستان آن فرورتی (Fra-vrti) است، يکی از موجودات اساطيری ايران و از بحث انگيز‌ترين آنهاست. هر انسانی از پنج عنصر تشكيل شده است: روان، جان (اساس زندگی)، فروشی («خود» آسمانی او)، وجدان و تن. فروهر يا فروشی بخشی از وجود مينوی انسان است كه روح محافظ اوست. هر بدی كه آدمی بر زمين كند، بر «خود آسمانی او تاثير نمی‌گذارد و فقط وجود زمينی انسان است كه به سبب گناهانش در دوزخ رنج می‌برد. به عبارت ديگر، فروهر روح پاسبان آدمی است كه پيش از تولد وجود دارد و پس از مرگ نيز باقی میماند. روان پس از مرگ به فروشی خود میپيوندد. از آنجا كه فروهر‌ها يكسره پاك‌اند، از ياوران نيروهای اهورايي به شمار می‌آيند و اهورا‌مزدا را در نبرد با اهريمن ياری میکنند. آنان همچون «سواران دلاور نيزه به دست» به صف ايستاده‌اند و مانع فرار اهريمن از جهان روشنی می‌شوند كه با زور در آن وارد شده بود.
عقیده به فروشی باوری پیش زرتشتی و متعلق به دوران آریایی ‌هاست. باوری كه محكم و با قدرت به دین زرتشت راه یافت و كاملا رنگ دینی به خود گرفت.
جشن‌های نوروزی و ماه فروردین با فروهرها پیوند خورده است چون عقیده بر این است كه در این ایام سال، فروهرها به زمین فرود می ‌آیند و به خانه ‌های سابق خویش می روند. پس مردم باید برای پیشواز آنان خانه را پاكیزه كنند، برای هدایت آنان آتش بیفروزند و در این روزها، بوی های خوش در آتش نهند و روان‌ها را ستایش كنند و اوستا بخوانند تا روان‌ها آسایش داشته باشند و با شادی و نشاط باشند و بركت ارزانی دارند. در این روزها، به هیچ كاری نباید دست زد، مگر انجام وظایف و كار نیك تا اینكه فروشی‌ها با رضایت خاطر به جای‌های خویش برگردند و خوبی بخواهند و در پایان جشن، روان‌ها را بدرود می ‌گویند. در روز نوزدهم فروردین، روز جشن فروردینگان مراسم خاصی در بزرگداشت این موجودات مینوی و در بعدی گسترده‌تر، در بزرگداشت روان درگذشتگان برگزار می‌شد، كه هنوز در میان هموطنان زردشتی، به خصوص در یزد، با تشریفات خاصی برگزار می شود.